EEN NIEUW BEGIN
Stoppen of doorgaan. Ontelbare malen heb ik mij deze vraag door mijn hoofd laten gaan. Tot ik plots besefte hoe belangrijk mijn blog voor mij is. Dat dit echt wel mijn ding is. Dat ik dit met enorm veel plezier doe. En wil blijven doen.
Mijn blog is een plekje waar ik 100% mezelf kan zijn. Waar niet alles perfect moet zijn. Because let me tell you a secret... ik ben niet perfect. En meer en meer kan ik dat aanvaarden. Wat niet wil zeggen dat ik niet naar perfectie streef. Maar niet ten koste van wat.
2016 was een rotjaar. Dat had natuurlijk veel te maken met de werken aan ons dak. Sinds begin van vorig jaar leven ik (en mijn ouders) in een quasi permanente toestand van chaos. Can you imagine? Nee, ik denk het niet. En ik ga het ook niet proberen uit te leggen. Maybe later. Gelukkig is het meeste nu achter de rug.
LUMBAGO SUCKS
Dan, 1 september 2016, een dag die ik niet snel zal vergeten. De dag dat er iets in mijn rug schoot. Acute lumbago. Wat volgden waren talrijke bezoekjes bij de osteopaat en kinesist. En veel pijn. Eind vorig jaar kwam er dan ook nog nekpijn bij.
Oudjaar werd een absoluut dieptepunt. De pijn werd zo hevig dat ik het nauwelijks kon uithouden. Zelfs met vrij zware pijnmedicatie. Dus belandde ik begin januari op spoed om een paar uur later terug thuis te staan. Met evenveel pijn. Wel met een paar afspraken in de hand voor bijkomende onderzoeken.
Die waren positief dus werd ik wederom naar de kine gestuurd voor intensievere sessies. Eventjes ging het beter tot ik in half mei weer ontzettend veel pijn had en het me allemaal te veel werd.
Ik liet me vrijwillig opnemen. Op een psychiatrische afdeling. Met de belofte dat ze verdere onderzoeken zouden doen naar de precieze oorzaak van de pijn. Die kwamen er na veel aandringen. Brachten me niet veel verder. Ook een tweede opinie bracht niks nieuws aan het licht.
En nu ben ik dan terug thuis. Of ik ooit van die pijn verlost ga geraken. Only time will tell. Het advies dat ik kreeg. Bewegen en nog eens bewegen en dan zou het moeten beteren. Ik blijf hopen. En ik hou je natuurlijk verder op de hoogte.
LOST AND BLOWN AWAY
Eigenlijk omschrijft dat het nog het best. I got lost in a way... Door de maanden noodgedwongen niets doen. Bovendien was de frustratie dat ik niet kon bloggen groot. Ergens brak de veer en langzaam maar zeker sukkelde ik in een diep dalletje.
Ik betrapte mezelf dat ik in oude patronen herviel. En bijna instant gingen er in mijn hoofd rode lampjes branden. Because been there, done that... Ik verzette mij ertegen. Vraag me niet hoe. In ieder geval voel ik me nu sterker dan ooit.
TOEKOMST
Dromen. Durven. Doen. En er voor gaan. Dat wordt mijn nieuwe motto. Toch zal je nog even geduld moeten hebben. Deze zomer gun ik mezelf een (welverdiende) pauze waarin ik al best veel achter de schermen ga werken en vanaf september staat er dan weer iedere week een artikel online. Wel plan ik een leuke zomerspecial.
En verder? Een city guide met de leukste hotspots van Leuven, een Q&A (bij deze zijn de vragen welkom), een nieuwe rubriek, een roomtour, een paar bookreviews, een digital detox week (waar jij actief aan kan meedoen) en en en. Inspiratie genoeg.
Op creatief gebied startte ik begin dit jaar met een leuk project op Instagram. Iedereen die me daar volgt maakt kans om een zelfgemaakt kaartje of iets anders leuks in zijn of haar brievenbus te ontvangen. Dit zet ik met veel enthousiasme verder. Because it's the little things that matter the most.
Van zodra ik terug in mijn blogroutine zit is het ook de bedoeling om terug 2x/week een artikel te posten. Of dat op een vaste dag gaat zijn zoals vroeger daar ben ik nog niet uit. Ik vind het zelf belangrijk om iets online te plaatsen als het af is en ik 200% tevreden ben. En dat vergt soms al eens wat meer tijd. So be it.
Ok. Dit is wel genoeg voor een eerste keer zeker. En petje af voor wie dit tot het einde heeft gelezen. Ik vond het alvast fijn om dit van me af te schrijven en ik ga dit meer doen. Ik ben er klaar voor. Now tell me, wat zijn jouw plannen voor de zomer?
Sandra x