Houtworm rules!

...en toen werd het ineen stil.  Vandaag is het tijd om dat zwijgen te doorbreken want jullie mogen gerust de waarheid weten.  Nee, ik denk zeker niet aan stoppen maar het zal wel tijdelijk wat rustiger worden.  Waarom?  Just let me explain.

Wie me volgt op Instagram zal al gemerkt hebben dat ik de laatste tijd raadselachtige dingen post met een eerder negatieve inhoud.  My apologies, alhoewel waarom moet ik me daarvoor excuseren.  Het is gewoon zoals het is.

Wat jullie niet wisten is dat ik nog thuis bij mijn ouders woon.  Normaal gezien heaven maar nu dus even hel en dat allemaal te wijten aan een klein (knaag)beestje.

Eigenlijk wilden mijn ouders gewoon de zolder isoleren toen aan het licht kwam dat heel het dak is aangetast door een houtworm, en niet zo een beetje zo blijkt.  Ineens was het groot alarm en tijd voor een radicale behandeling.  Na heel wat geklop - want al het aangetast hout moet verwijderd worden - was het tijd voor een paar liters verf.  Enkel met de vensters open was het enigszins uit te houden, ook 's nachts.  Brrr, mijn slaapkamer leek wel een ijskelder.  Zo koud!

Nog maar te zwijgen over het stof en al de rommel in huis.  Het werd mij allemaal te veel en ik ging op zoek naar een hotel maar dat idee liet ik al snel varen toen ik informeerde naar het prijskaartje.  Oh boy, way over my budget...

Can it get any worse?  Jazeker want nu blijkt dat er in mijn slaapkamer een gat in het plafond moet gemaakt worden om daarboven ook nog te schilderen.  Geschatte duur?  2 tot 3 weken!!!!  Vanwege al het stof moet ik wel elders slapen.  Just great!

Ondertussen heeft de houtworm ook al mijn energie opgevreten.  Ik sleep me door de dagen en sta stijf van de stress want het beste komt nog.  In principe moest heel het dak vervangen worden maar dat vond mijn vader te veel kosten.  Zijn exacte woorden: "Als het dak nog 20 jaar meegaat is het toch goed".  Slik.  Niet dat ik van plan was hier te blijven wonen, maar toch.  Niet bijster geruststellend en geen wonder dat de huiszegen sindsdien scheef zit.

Ik ben sinds vorige maand actief op zoek naar een eigen stekje maar dat zal spijtig genoeg niet direct voor morgen zijn.  En sinds vorige week staan de werken dan ineens stil.  Reden?  Mijn vader is geveld met een hernia.  Stiekem was ik dan ook heel blij want hiermee is de rust weergekeerd, maar ja, uitstel is geen afstel.

Nu het goede en slechte nieuws.  Het goede nieuws is dat het kriebelt om terug te gaan bloggen.  Het slechte nieuws is dat ik op voorhand niet weet wanneer er een artikel online gaat staan.  Adieu blogschema dus.  Nou voorlopig toch tot ik weet waar ik exact aan toe ben.  Nu hoop ik dat jullie begrijpen waarom mijn hoofd niet naar bloggen stond.  

Tot blogs!

Sandra x